Cinayet

Beklenen gün geldi çattı. Uzun zamandır kafamı meşgul eden o suikasti gerçekleştirdim. Vurdum onu. Yaklaşık 2.5-3 saat oluyor. İçimde garip bir huzur var. Rahatlamış gibiyim, hafifledim sanki. Bu huzurlu ve rahatlamış ruh halinin, kusursuz mutluluğa dönüşmesi için elbette zaman geçmesi lazım. Bekleyip görmek lazım.

Yüzümü güldürecek bir sürü cinayet sayabilirim. Ama şu dakikaya kadar bunun o listede olmayacağına emindim. Halbuki başı çekiyormuş da ben görememişim. Görmek istememiş de olabilirim, bakmamışımdır hiç. Alışkanlık işte... Varlığına alışmak kolaydı, farklıydı çünkü, cazipti bu yüzden. Yokluğunun da bu kadar süre sonra farklı geleceği aşikar. O yüzden belki bu rahatlık, bu huzur. Belki de hazır olmam bu huzurun kaynağı. Zamanı gelince budamazsan, nasıl sığdırabilirsin ki o koca söğüdü küçücük saksıya?

Birazdan Güneş doğacak ve ben soğuk yatağıma gireceğim. Yüzümde sıcak bir gülümseme, gözlerimde can çekişirken ki hali ve dudaklarımda tek bir cümle ile; "içimdeki mazoşisti öldürdüm :)"...

9 homurtu:

dı best endı biiğst annovn dedi ki...

hasta herif..

Dr.Ceykıl dedi ki...

kalbimi kırıyosun ama..

Adsız dedi ki...

başarılı ;) ceykıl

Han dedi ki...

İçindeki arızayı öldür olm önce sen :D

anqela Noah dedi ki...

ahahah dr.ceykıl ilk önce bi kendini muayene et ya :) Güzel yazı x)

Dr.Ceykıl dedi ki...

@nerry; sağol.
@han; ona da sıra gelir elbet de, o zaman ben, ben olur muyum onu bilmiyorum.
@777; normalim ki ben :o sağol.

battalboy dedi ki...

olm sen evde dura dura kırdın kafayı ha:D

Dr.Ceykıl dedi ki...

yok be olm, daha level atlayamadım. acemiyim.

Adsız dedi ki...

sen normlsn biz insan deiliz :D

Yorum Gönder

 
twitter da kullanıyorum