Büyüyünce...

Gün geçmesin ki, bir gün daha yaşlanmayalım. Sonra, hafta geçmesin ki bi hafta daha yaşlanmayalım var. Böyle mal mal "o geçmesin bu geçmesin" derken dün bi yaş daha yaşlandım. "Sona bi adım daha..." geyikleri yapıyim mi? Yapmiyim bence. Evet yapmıyorum o zaman. Gerçi yapmış kadar oldum da siktiret.

Lise hayatımı eğlenceli ve katlanabilir kılan dostlarımdan ikisi geldi. Biri İstanbul'dan, diğeri de Ankara'dan. Üniversite hayatımın şimdiye kadar olan kısmında "tek kazandığım şey" diyebildiğim iki dostumdan birinin evinde takıldık hep beraber. Çok güzeldi, çok eğlendim. Onlarda eğlendi sanırsam, umarım yani :) Ska yaptık, sonra pogoya döndü o, duvarlara yapıştık falan. Alkolün amınakoyduk bi de. Paralar suyunu çekti. Gecenin sonunda herkesin baygın baygın bi yerlere uzanması, mayışması nedense mutlu ediyor beni. O sebeptendir ki, restoranlarda yapılan toplu yemeklere, düğünlere falan gitmem ben hiç. Sandalye tepesinde, takım elbiseyle içilir mi lan? Ev ortamı en güzeli, en samimisi. Onun ayağı berikinin kucağında, öteki berikinin omzuna yatmış falan (herkes berikine kaynıyo gibi oldu ama olsun), daha güzel bence.

Acımasız bi gerçekle karşı karşıya kaldım dün gece; saçlarımı topladığım zaman götüm gibi oluyomuşum, açtığım zaman da çok kral oluyomuşum. Niye bunu 1,5 sene sonra farkettiğimi anlayamadım, neyse geç olsun da güç olmasın. Bundan zilyon kat daha acımasız bi gerçekle daha yüzleştim; İstanbuldan gelen arkadaşımla en son 2 sene önce görüşmüşüm. En son 2 sene önce ensesine şaplak atmışım, en son 2 sene önce pandiklemişim... Geçen senenin başında, insanların zamanla yalnızlaştığını farketmiştim fakat bu açıdan bakmamıştım hiç olaya. Hayatımın ilk 11ini parça parça yedek kulübesine tıkmışım lan! Tıktırılmışım yani, ya da onlar gitmişler oraya. Mecbur kalmışız işte, engelleyememişiz. Arasıra babamın "taa 30 sene önce harp okulunda beraberdik, çok yakındık" dediği arkadaşlarını görüp, taşak geçiyodum "baba nası yakın arkadaşsınız lan, 30 sene olmuş ahahah" diye. Oluyomuş demek ki. Vay amınakoyim ya. Demek ki, bundan 10 sene sonra 3-5 yılda bir görüşürsek mutlu sayıcaz kendimizi. Beni göstererek "çocuuum bak ceykıl amcan, iyi bak unutma. bi daha anca evlendiğin zaman görürsün" diyecekler. Pehh.. Sikerler olm, olur mu öyle şey? Ne sikik iş lan bu?
bu arada mum falan yoktu, pastanın üstüne sigara dikip yaktık çogüzel oldu. üfliyeceğime içime çektim, değişikti.

2 homurtu:

Adsız dedi ki...

gecmis dogm gnn ktlu olsn ceykıl :D güzel geçmiş

Dr.Ceykıl dedi ki...

teşekkürler nerry, çok eğlenceliydi :)

Yorum Gönder

 
twitter da kullanıyorum