Asker çocuğu olmak

Bikaç gün önce Efsa'nın blogunda "asker çocuğu olmak" isimli bir yazı okudum. Hikaye dinleyen birisi gibi "etkilendim" diyemiyeceğim, çünkü ben 20 yıldır bu olaydan etkileniyorum. 20 yıldır asker çocuğuyum ve ömrümün geri kalanını da bu şekilde geçireceğim.

Yıllar boyunca, 1 liralık kutu kolayı 50 kuruşa içtiğim için ağzıma sıçtılar. Yıllar boyunca, babam 8de evden çıktığı, 6 da eve döndüğü için annemin ağzına sıçtılar. Yıllar boyunca, 5 yıldızlı otel kıvamında orduevlerinde geceliği 10-15 liraya kaldığımız için, ağzımıza sıçtılar. Ama o insanlar, gece 12de karılarının koynuna girerken, babamın sabah 6ya kadar nöbet tuttuğunu düşünerek bize destek olmadılar. Ailecek pikniğe giderken, babamın son 5 aydır arazide, bez çadırın altında kaldığını düşünerek beni yanlarına almadılar.

Sadece kampları, lojmanları, ücretlerin düşüklüğünü düşündüler. Kendi odamda 1 tane posterim olmaması kimseyi etkilemedi. İnsanların beni adımla değil, babamla tanımasını, "bilmem kim yüzbaşının oğlu" demesini düşünmediler.

Bi akşam babam dedi ki; "haftaya çarşamba okuldan alırım seni, hep beraber yemeğe gideriz.". Haftaya çarşamba oldu, okuldan çıktım, servise binmedim ve babamı bekledim. Ben bekledim, babam gelmedi, ben bekledim, babam gelmedi. Okul kapanmak üzere, hava kararmış. Ben hala bekliyorum babam gelecek diye. Babam nöbetçiymiş o gün... Annem evde delirmiş, babam karargahta delirmiş... Ben babama sinirlenip ağlıyorum bi yandan, küfredemiyorum o zamanlar... Okula 1.5-2 km uzaklıktaki orduevine doğru koşuyorum sonra ağlayarak. Nöbetçi astsubayı buluyorum, derdimi anlatıyorum. Boyumdan büyük tekerlekleri olan, kamyon irisi bi alete bindirilerek evime yollanıyorum. Annemin tansiyonu yükselmiş (hipertansiyon hastası), komşular sokaklara dökülmüş (cep telefonu yok o zamanlar), babam 5 dkda bir beni soruyor evi arayıp... Annem bana bişey olsa ne yapacağını düşünüyor vs.vs. Küçük bir çocuğun yapabileceği, sıradan bir yaramazlık gibi gözüküyor olabilir bu. Eğer böyle geliyorsa (ki sorunlusunuz. genelde böyle görüyorlar), yanılıyorsunuz. Bu denklemde, hesaba katılmayan tek değer, babama 5-6 saat önceden yazılan nöbet. Olayın sıradan olmadığını gösteren tek şey bu. Bu siktiğimin nöbeti yüzünden bozuluyor herşey. Babamı değerli kılan, "sözünü tutmuyor"dan tutamıyora terfi ettiren tek şey bu.

Yıllar sonra, aşırı stres ve saçma sapan komutanların emirleri altında kalan babamın, değişken ruh halini telafi etmeye uğraşmak bana kalıyor. Kendi öz oğluna, doğumgününde yaşattıkları için ben özür diliyorum kardeşimden. Ben teselli ediyorum onu. Bana attığı fırçaları annem, anneme söylediği sözleri ben, kardeşime yaptıklarını biz, bize yaptıklarını kardeşim telafi etmeye çalışıyor...

Bütün bunları yaşadıktan sonra, sıradan bir insan olarak rica ediyorum; "böyle saçma şeylerle gelmeyin bana. asker olmayı, asker ailesi olmayı, asker çocuğu olmayı küçümsemeyin. yaşadıklarımızın bedeli, o kutu koladan kalan 50 kuruşa denk değil. bunun farkında olduğu için, asla asker olmamı istemedi babam. bunun farkında olduğum için asla asker olmak istemedim" diyorum. Bütün bunları yaşadıktan sonra Ceykıl olarak, "amınıza koyim orospu çocukları. biraz empati yapsanız en kötü ihtimalle insanlığa yaklaşırsınız, daha kötüsü olamaz" diyorum.

Bu yazıyı ne acıtasyon yapmak için, ne de en az kendim kadar sevdiğim babamı kötülemek için yazdım. Onu, içini görebilecek kadar uzun zamandır tanıyorum, yaptıklarının sebepleri olarak askerlik geçmişini göstermese de, sebebin bu olacağını bilecek kadar kendimi tanıyorum. Ben artık ne lojmanda yaşıyorum, ne de orduevine gidiyorum. Amacım sadece, askerlik kavramını bilmemkaç ay nöbet tutup, komutandan azar işitmek olarak gören kişilere olayların içinden bir bakış açısı sağlamak. Umarım siz veya çocuklarınız, 3 kuruş ucuza hizmet aldığını düşünerek, herhangi bir asker çocuğuna kendini bilmez bir söz sarfetmezsiniz. Umarım, biraz da olsun empati yapabilir, insanları yargılamadan önce, aynı koşullarda kendinizin yaşadığını varsayarak hareket edebilirsiniz.

6 homurtu:

Semih Aykut dedi ki...

http://sozluk.sourtimes.org/show.asp?t=ciple+giderken+otob%C3%BCstekileri+g%C3%B6r%C3%BCnce+a%C4%9Fl%C4%B1yorum

ayrıca diğer meslekler toz pembe sanmayın

Semih Aykut dedi ki...

ops yazıyı ibo yazmış ben diğer siteden kopya sandım :) asdsa ibo bi an sert çıktım kusura bakma :)

Dr.Ceykıl dedi ki...

sorun deil olm :) "en zor meslek askerlik, diğerleri çok kolay" gibi bi iddiada bulunmadığımı ekleme gereksinimi hissettim bi an.

Barış dedi ki...

sen asker çocuğusunda onlar ne çocuğu deme gibi bi denyoluk yapmicamı yazının başında belirterek harbi helal olsun gibi klasik bi sözle bitirdim yorumu.
notun dibi:o bu değilde küçükken ucuz kolanın büyürken ucuz konforlu tatilin havasını atan değil maalesef yiyen tiplerdenim onun için artiz asker çocuklarımı saymışlığım çok vardır.Şimdi olsa gene sayarım amcıklara.Ama bu yazıdaki havasız saf asker çocukları da oldunu görmek şahane.

efsa dedi ki...

Anlayan anlıyor merak etme... Kimsenin yaşamı kolay değil, ama göründüğü kadar basit ve güzel de değil...

Adsız dedi ki...

bende bir asker çocuğu olarak hepsine katılıyorum.Evet o kolayı millet istanbul'da izmir'de 1 liraya gününü gün ederek içer sen de doğunun en ucra köşelerinde 50 kuruşa içersin.

Yorum Gönder

 
twitter da kullanıyorum